Van vibassana naar vrijheid blijheid

Mijn ervaring van 4 dagen vipassana meditatie

De dag voordat de 10 dagen meditatie van start gaan arriveren we samen met een Boedapester, Duitserin en een Italiaan in het plaatsje zo'n 5 km vanaf waar het allemaal gaat beginnen. Zo, nog gauw samen een blikje bier open trekken en die laatste sigaret naar binnen zuigen en op naar het Vipassana resort.
Gearriveerd worden we meteen aan het werk gezet. Na het invullen van een formulier worden de lakens uitgedeeld. Ieder krijgt een voerbak, waszak en cel nummer. Spullen in de kluis en hop naar je cel. Wow gaat het nu al beginnen? Snel José nog een afscheids kus geven en dan de grens over naar het mannen gebied. Mijn laatste pakje peuken smokkel ik stiekem mee voor als ik het moeilijk krijg. Nog even gezellig kletsen zit er niet meer in en oog contact moet vermeden worden.
Etenstijd! Wat een vegetarische walhalla, zelfs brood met nutella en pindakaas. Een mooi etensplekje uitzoeken zit er niet in want alles is genummerd nagelang je cel nummer. C4 een plankje aan de muur met je raad het al, uitzicht op de muur. Maar goed, dan maar naar mijn bord staren en genieten van het heerlijke eten.
Na het eten is het rust tijd. Het centrum ligt in een prachtig berglandschap en heb zin om de boel te gaan verkennen. Iedereen houd zich goed aan de regels en tijdens de rust lopen we als zombies naar de grond te staren wanneer we elkaar passeren. Al snel loop ik tegen een hek aan met een bordje 'mens area ends here'. Mm jammer, ik draai me om en na 1 minuut loop ik tegen een volleybalnet aan met het zelfde bordje. In de verte zie ik een vrouw passeren. Oké, met een beetje geluk zie ik misschien José nog voorbij lopen. Begin haar nu al te missen. Wat zal ik doen? Wachten? Nee, das niet de bedoeling. Ik loop maar weer terug om ergens stil te staan om van het prachtig uitzicht te genieten. Na instructies en de meditatie val ik om 10 uur als een blok in slaap.

Dag 1
4 uur in de ochtend klinkt er een gong door de speakers die aan de buitenkant van mijn cel hangt. Dag 1 is begonnen en loop vol goede moed naar de grote meditatie hal. Hop, in de kleermakers, ogen dicht en de ademhaling door mijn neus observeren. M'n gedachten dwalen al snel af en denk hoelang zou het nog duren voordat we kunnen ontbijten? Het word een lange dag.

Dag 2
Booongii, boooing. Ik wordt wakker en het eerste wat ik denk; nog 9 dagen. kom bas, opstaan. S'ochtens valt me op door een lege plek in de zaal dat de Italiaan is afgevallen. Na het mediteren snak ik naar een bak koffie en een sigaret. Nee bas, pak maar een kop thee. Ik had gehoord dat John frusciante (gitarist van de chilli peppers) door de Vipassana van de heroine is afgekomen. Deze gedachte gaf me moet om door te zetten en merkte dat ik al een stuk kalmer aan het worden was. Ook aan deze dag kwam gelukkig een einde.

Dag 3
Boooing!! Nog 8 dagen. Na de 2 uur durende middag meditatie opende ik me ogen en zie een man met doorgedraaide uitpuilende ogen mij aanstaren. Zo, die is geflipt dacht ik en ja hoor heb hem daarna niet meer gezien. Afvaller nummer 2. Ik begrijp het goed wanneer je van 4 uur s'ochtens tot 21.30 alleen maar je bovenlip aan het observeren bent. Er komt heel wat los en begin het ook moeilijk te krijgen. Tijdens de rust zie ik José in de verte lopen. Ik blijf stilstaan en kan het niet laten oog contact te zoeken. Yesss!! En krijg een liefdevolle lach van haar. Mijn dag is weer goed! S'avonds krijgen we een video te zien met de boodschap dat dag 4 heel belangrijk gaat worden en dan de werkelijke Vipassana techniek van start gaat. Mijn nieuwsgierigheid geeft me kracht om weer door te gaan. Tijdens het mediteren merk ik het pulseren van mijn gedachtens op die steeds langzamer gaan en opeens stopt. Een hele bijzondere ervaring!

Dag 4
Mijn eerste gedachten na het bengelen van de gong; Nog 7 dagen te gaan, pffff maar goed, vandaag start de Vipassana techniek en ben erg benieuwd. Na de hele ochtend mijn bovenlip geobserveerd te hebben krijgen we s'middags eindelijk uitleg over de Vipassana techniek. We leren heel ons lichaam van fontanel tot kleine teen stap voor stap te observeren. Rond 8 uur s'avonds krijgen we een langdradige video te zien met de boodschap dat we de komende dagen niets anders gaan doen dan deze bodyscan. Tijdens de video zit ik me aardig optevreten tot ik op een gegeven moment doordraai. Ik storm de videoruimte uit en ren naar mijn cel. Greep naar mijn verstopte sigaret en stak 'm aan. Ojee, daar komt de manager al aan en kon aan me zien dat ik aardig overstuur was. Easy easy bas, what's wrong? Ik vertelde hem dat ik er doorheen zat en het niet meer op kon brengen hiermee door te gaan. Oke, oke bas, but you know you're not allowed to smoke here. Fuckit dacht ik en ging er niet op in. Wanneer kan ik hier weg? De manager legde me uit dat dat niet zomaar kon omdat niemand je mag zien vertrekken. Ik dacht wie kan me nou zien als je de hele tijd met je ogen dicht zit. Ik kreeg de mededeling dat ik de volgende ochtend na 8 uur pas weg mocht gaan. Dit gevangenschap viel me zwaar.

Dag 5
De hele nacht geen oog dicht gedaan en ja hoor, Booooiiiijj, boooihj het is 4 uur. Dit word een lange ochtend. Ik mocht nog wel mee ontbijten maar kreeg geen hap door m'n strot. Gelukkig had José mijn paspoort nog die de manager voor me op ging halen. Nu weet ze in iedergeval dat ik er vandoor ben. Met m'n ziel onder mijn arm ging ik op het balkon van de eetzaal op de grond zitten en kwam er direct een super lieve kat mij troosten. Hij knuffelde mij zo hard dat hij bijna van het balkon viel. Eindelijk, de poort naar vrijheid ging open. Het was een vreemde gewaarwording weer in de buitenwereld te zijn. Wat een hectische drukte. Op naar Koh Samet een eiland hier 3 uurtjes rijden vandaan. Gearriveerd sloot ik me automatisch op in mijn hotelkamer. Ik voelde me zoals een vogel in zijn kooi blijft zitten terwijl de deur openstaat. Tijdens mijn avondwandeling kon ik het effect van de meditatie goed merken. In het nu, kalm en vrij van emoties en gedachtens.
Mijn les: Het is zoals het is! Tijd voor een biertje!!