Van Thaktegek naar klein Amsterdam

Zoooo lieve trouwe lezers... Hier weer een nieuw verhaal van ons :-D
Hoe is het bij jullie? We hoorden dat t vriest...brrrr. Ook al lopen mensen hier met winterjas en muts voor ons is het hier echt niet koud;-)
We waren gebleven bij Thakhek. En, inderdaad Marion, dat staat bekend om de motorloop.
De busrit ernaar toe leek eindeloos en we hebben echt weer wat geleerd van de rust en accepterende houding van de lao mensen. We vroegen aan het hulpje van de buschauffeur of we gingen stoppen om te eten ; ' oké ' en toen stopte de bus na enkele minuten al. Wij waren de enige die uitstapten en de hele bus zat gemoedelijk te wachten tot ons eten gemaakt was. Ook toen we de bus in stapten kregen we geen ' schuine ' blikken. Heerlijk is dat, zo' n rust met de tijd. Echt een goede spiegel :$
Laat komen we aan in Thakhek en accepteren ons hotel met een bed zo hard als een plank. Achteraf geneerd José zich dat ze heeft gevraagd of er een zachter bed is, aangezien de hotelmedewerker zelf op een keiharde bank in de lobby ligt waar hij niet eens gestrekt op kan liggen.......
In Thakhek kiezen we ervoor om maar 1 dag een stuk van de 'moterloop' te doen. Want Carol,een klasgenootje van José, is ook in Laos en we kunnen elkaar net 1 dag treffen in onze volgende bestemming Vang Vieng!
Je mag in Thailand gerust op een moter rijden ook al heb je geen rijbewijs. We kiezen voor een automaat en het blijkt het nieuwste model van Honda te zijn. En dat merken we: trekt lekker snel op en slaat af bij het stoplicht....yeh toch nog iets eco in Azië. Helaas zijn de wegen slecht en haal je maximaal 90 op de teller. José merkt dat ze nog wel een scooter trauma heeft van haar val in Vietnam jaren geleden.... Maar ja aangaan van je angst is de oplossing om er af te komen! Het off-road rijden laat ze nog aan bas over een dat gaat hem goed af. Al doen de Laotiaans hun best om borden te plaatsen het blijft zoeken. Wij zoeken de buddha cave en belanden off-road en er liggen dikke plassen blubber maar daar laten we ons niet door weerhouden. José stapt af en bas ragt door de plassen. José blijft te dicht bij staan en wordt helemaal onder de drek gesputterd.....hahahaa dat mooie witte blousje van schoonmams zag er nu wel anders uit!! Gelukkig had José haar helm nog op.
Alle blokkades getrotseerd reden we verder en bleek dat we toch de verkeerde afslag hadden genomen want hier was helemaal niets...bas vond t scheuren echt gaaf en onze splinternieuwe Honda was onherkenbaar geworden.
We kwamen een andere groep toeristen tegen en het waren Nederlanders. De jongen had net de weg gevraagd en zei dat het hier naar links was, dus trokken we met hen op. Dit was ook echt lachen.....om iedereen de modder-obstakels te zien berijden. Tijdens het wachtten op de meisjes zei de jongen: goh wat zal het lekker zijn om zo in het meer te zwemmen. Huh...is er een meer bij de buddha cave?? Neeee, de buddha is 9 km terug!! Ach nou ja, het meer klinkt ook heerlijk ;-) en eenmaal aangekomen is het dat ook.
Na een uurtje starten we onze Honda weer en crossen we verder. Dan komen we twee bekenden tegen uit de bus, twee Niew Zeelanders van een jaartje of 60 die nog regelmatig samen lang op reis gaan. Dit doen ze al vanaf hun 20e. Zo mooi om te zien.
Na een korte trekking door een grot, samen met een gids, vinden we het mooi genoeg geweest voor vandaag en gaan naar ons hotel. Onderweg nog even een bus kaartje kopen voor naar Vang Vieng. Er rijdt een VIP bus naar VV en die willen we natuurlijk wel uitproberen voor een euro extra. De bus ziet er heel imposant uit.....alleen rijdt hij gruwelijk langzaam.....we worden zelfs ingehaald door scooters. Het lijkt alsof de chauffeur bang is zijn bus te beschadigen ofzo. Het is een lange reis en we pauzeren pas na 6 uur rijden.
Daarna nog ff als een slak vooruit kachelen maar dan komen we aan op het busstation in Vientiane, waar helaas geen bus is die naar VV gaat. José doet een schietgebedje naar sirius met de vraag om juiste aansluiting zodat we het vandaag nog halen om VV te bereiken. Onze taxi chauffeur stopt ineens en wijst een pick up aan...deze gaat naar VV? Jaaa, en hij wijst ons vriendelijk op de Thaise letters achterop de pick-up ;-)
Vervolgens scheuren we met volle vaart over de wegen, zo hier houden wij van; minder lux maar lekker snel. En we hebben leuk contact met de locals. Er stapt een monnik in die redelijk Engels kan en zo komen we wat meer te weten. We zien weleens monniken die roken en dat vonden wij zo gek om te zien. Maar ja, dat doen sommige monniken en ja soms eten ze ook vlees, geeft hij verlegen toe.
We stoppen kort om pakketjes, koelkasten en etenswaren af te leveren bij mensen. Want naast chauffeur ben je hier ook pakketbezorger. We komen in VV aan als t al donker is. Eerst weer in alle rust onderhandelen met een andere taxichaufeur en dan zoeken naar ons hotel. Na wat speuren en sleuren vinden we het dan toch en hey is een geweldige kamer; met ligbad, mega badkamer, 3 bedden een groot balkon, gratis water en koffie. Heeeerlijk!!
De volgende ochtend gaan we samen met Carol en haar Amerikaanse vriendin ontbijten. Echt superleuk om haar zo in Laos te zien en te horen hoe het gaat met haar en haar trip. Haar vriendin is heel erg toegetakeld door een scooter ongeluk; haar hele gezicht is verminkt. Oh jee, dit wakkert de scooter-angst van José weet aan...
In Thakhek hadden we Danny ontmoet, hij werkt in een bar in VV en nodigt bas uit om langs te komen en zijn muziek te laten horen. De bar heeft als slogan; for all your higher needs.
En als we de menukaart zien dan snappen we het helemaal : opium,weed, paddestoelen in koekjes, pizza en shakes B-)
Okay, we hadden gelezen dat VV erg populair was onder toeristen en nu begrijpen we waarom!
Bas mag een try-out doen en zijn stijl valt direct in de smaak. De eigenaar is zo enthousiast als een kind. Hij mag daar optreden en ook bij een andere bar, Earth. Bas wil ook graag bij de jungleparty optreden en we proberen de juiste persoon te bereiken. Dit gaat moeilijker dan we verwachtten.
We vinden het erg fijn in VV ondanks dat het zo'n toeristen oord zou zijn. Er wordt veel gebouwd en het stof laait overal op. José begint steeds beter die mondkapjes te begrijpen van de locals.
Er is zelfs een vegan restaurant waar we dagelijks eten....eindelijk iets anders dan boontjes, wortels en chinese kool... Zo lekker om uit twee menukaarten alles te kunnen kiezen.

We gaan ons echt thuisvoelen in VV en kijken of we ons visa kunnen verlengen. Dit kost zoveel en we hebben er weinig aan gezien onze Vipassana 30 november in Thailand.
We willen ons visum voor Thailand aanvragen en dan blijkt dat dat alleen in Vientiane, de hoofdstad, kan. Ohw balen....dat betekent vakantiedagen inleveren! We besluiten om niet gehaast en kort naar Luang Prabang in Laos te gaan maar in Vang Vieng te blijven genieten.
Iets in ons veteld ons dat we nog weleens terugkomen in Laos <3

Goh, alweer zoveel geschreven:-). De volgende keer gaan we weer verder met Vang Vieng.
Nu gaan we het verslag en foto's uploaden en proberen dat te doen zonder dat onze thermometer te hoog oploopt. In ieder geval geven jullie reacties ons de moed om door te zetten!
Liefs Bas en José